Dziś mija 34 lata od śmierci mojej mamy. Pamiętam ten dzień bardzo dokładnie – każdy szczegół, każde uczucie. Chcę opisać, jak dowiedziałam się o jej śmierci, jak to było być 14,5-letnią dziewczyną, która nagle straciła mamę chorującą na białaczkę.
To bardzo emocjonalna opowieść o tym, czego nie można się przygotować, o pytaniu „Ale mama mnie kochała, nie?", które wykrzyknęłam przez łzy, o ostatniej nadziei, która umiera jako ostatnia, i o pustce, która pozostaje po stracie rodzica – niezależnie od tego, ile masz lat.
Jeśli ty także straciłaś/straciłeś rodzica lub potrzebujesz popłakać nad sobą – ten wpis jest dla ciebie.
Pierwsze urodziny bez rodziców. Łzy, taniec, cisza, wdzięczność. O tym, jak śmierć uczy mnie życia, a taniec staje się moją modlitwą i sposobem na przetrwanie.
📅 Mija pierwszy miesiąc od śmierci mojego taty – są daty, które zapadają w pamięć na zawsze. Wspomnienia, zdjęcia i miejsca przypominają mi o jego obecności i pozwalają oswoić stratę. Jak radzę sobie z żałobą i co pomaga mi w tej podróży? Przeczytaj najnowszy wpis na blogu.